skip to main |
skip to sidebar
Projenin başladığı Eylül ayından itibaren 2,5 aylık sürede belirli bir aşamaya getirilen tasarımların değerlendirildiği Brifing etkinliği için öğrencilerden tasarımlarını aktaracakları beş dakikalık powerpoint sunum, konsept kitabı ve proje maketi istendi. Vedat Tokyay, Gül Kaçmaz Erk ve Zehra Ersoy'un jüri üyesi olarak katıldıkları birinci Brifing 16 Kasım 2007 tarihinde gerçekleştirildi. 2,5 aylık çalışmaların değerlendirildiği bu birinci Brifing'den hemen sonra öğrencilerden, 3 gün sonraya sunulmak üzere farklı bir alternatif üretmeleri istendi. Birlikte 2,5 aylık sürede geliştirdiğimiz önerilerden farklı olarak, her bir tasarımcı 3 gün içinde kendi başına yepyeni bir alternatif daha üretti.20 ve 23 Kasım 2007 tarihlerinde gerçekleştirilen ikinci Brifingden sonra öğrenciler, tercih ettikleri alternatif üzerinde ilerlediler veya iki alternatifi birleştirerek yeni bir öneri geliştirdiler.
Brifing'lerde sunulan sunumlar (Pdf):
Tüm sunumlar (pdf) (69 Mb)
Ali Kılınç (4.33 Mb)
Anıl Burhanoğlu (3.48 Mb)
Bengi Maraşlıoğlu (3.07 Mb)
Cenk Miri (2.81 Mb)
Ciwan Bozova (Mb)
Çiğdem Özkan (3.79 Mb)
Derya Güzin Saylam (3.24 Mb)
Dilşad Kurtoğlu (0.98 Mb)
Eren Okar (3.89 Mb)
Esra Dirik (1.41 Mb)
Filiz Şahin (2.00 Mb)
Gamze Genç (8.47 Mb)
Görkem Çanak (Mb)
Gülsüm Kızılırmak (Mb)
Gülşah Dilsizoğlu (Mb)
Hakan Günalan (Mb)
Işıl Özbay (Mb)
Necmi Bilek (Mb)
Nilay Özcan (Mb)
Nuray Derin Kam (Mb)
Okhtay Shafei (Mb)
Onat Çelebi (Mb)
Özge Açıkalın (Mb)
Özge Günderen (Mb)
Seda Güvenç (Mb)
Sema Uğurlu (Mb)
Serdar Soltanov (Mb)
Seren Sınar (Mb)
Sezin Sever (Mb)
Sıddık Uğur (Mb)
Bu proje döneminin son tematik sunumu olan "Bir İmkan Olarak Konutun Çözülüşü" başlıklı sunumu 07.12.2007 günü gerçekleştirdim. Sunum, 20.yy başında konut üretim biçiminde yaşanan dönüşüme odaklanarak, Taylorist modelin ve otomotiv sektörünün (Fordist üretim mantığının) konut üretim modeline nasıl uyarlandığını örnekler üzerinden aktararak başladı. Ergonomik standartların ve tipolojilerin belirlenmesi ile eş zamanlı olarak esneklik ve çeşitlenme arayışlarının da başladığı, "minimum yaşam alanı"nı (Existenzminimum) saptamak üzere transatlantik kamaralarının ve tren kompartımanı modellerinin konut kurgusunun optimizasyonunda nasıl etkili oldukları aktarıldı.
Standartların ve tiplerin belirlenmesinden sonra, konut içi topografyasını esnek kılmak üzere mutfak, banyo gibi mekanların "sıkıştırılarak" nasıl birer "donatılı duvar"a (equipped wall) dönüştürüldükleri, bu donatılı duvarların kombinasyonlar ve farklı konumlandırılmalar ile nasıl tipolojik çeşitlenme yaratabildikleri örnekler üzerinden irdelendi.
Donatılı duvarların iç mekanda yarattığı "özgürleşme", 20.yy başında saptanan konut içi mekanlarının fonksiyonel ayrışmasını geçersiz kılmakla kalmıyor, diğer yandan mutfak, banyo, yatma odasını "mekan" olmaktan çıkararak "ekipmanlara", bu ekipmanların giderek hareketli kılınması ile de donatılı "mobilyalara" dönüştürüyordu. Konut içi mekanlarının birbirlerinden bağımsızlaşarak, hareketli "donatılı birim"lere (equipped units) dönüşmesi ile konutun çözülmesi süreci hızlanmış oluyordu. Geriye yalnızca, konutun dış cidarını oluşturan duvarın ortadan kalkması ve donatılı birimlerin konut dışında taşması kalıyordu.
Konutun çözülmesinde gelinen son aşamada ise, konut duvarlarının ortadan kalktığı, donatılı birimlerin kent içinde esnek olarak birarada olabildikleri yeni tip bir "konut" morfolojisi doğuyordu. Bu morfolojide konut, bu donatılı birimlerin varlığı ile anlamlı olabilmekte, bunların birbirleriyle ve çevrelerinde yarattıkları ilişkiler ve egemenlik alanları (territory) ile tanımlanabilir hale gelmektedir.
Bu sürecin son dönemlerinde görülen bir başka kanal ise, donatılı duvarların (equipped walls), "mekanlı duvar"lara dönüşmesidir. Mutfak, banyo gibi mekanlardaki donatıların bir duvar üzerinde yoğunlaşmasından oluşan donatılı duvardan farklı olarak, duvar yüzeyinin, içinde mekanlar içerecek biçimde hacimlenmesi ile yeni bir tip yüzey-mekan ilişkisinin ortaya çıktığı görülüyor. Benzerlerine tarihi ve anıtsal yığma yapılarda da rastlanılan, içinde mekanlar barındıran duvar kurgusu, modern konut morfolojisinde gelinen yeni bir durumu temsil etmeye başlamış görünüyor.
Plan kurgusunda görülen yeni eğilimlere odaklanan sunumun ikinci yarısı ise, koridorsuz plan şeması ile tasarlanmış yapıları, zemin döşemesine değmeyen ve ikinci kat döşemesi tarafından taşınan merdivenler gibi sıradışı örnekleri içeriyordu.
Kişilerin mekanları sahiplenme ve kendileştirme süreçlerine odaklanan sunumun "Etkileşimli Mekanlar / Sosyal Nişler ve Programlanabilir Boşluklar" başlıklı son bölümünde ise, kullanıcıların mekanları sahiplenmelerini teşvik edecek mimari çözümler ile boşluklar üzerinde değişken programların nasıl üretilebileceği üzerine ipuçları verildi.
"Bir İmkan Olarak Konutun Çözülüşü" (Sunum pdf, 10.58 Mb)
1987 yılında kurulan M+D Mimarlık bürosunun kurucu üyeleri Metin Kılıç ve Dürrin Süer, tasarladıkları Mavisu Evleri ve Villaları ile Mavişehir Villaları projeleri üzerinden İzmir'deki lüks olgusunu ve orta gelir grubu için üretilmiş toplu konutlardaki etkileşimli sosyal mekanları irdelediler. (Sunum Pdf, 26.3 Mb)
M+D, Mavişehir Villaları, 2007
M+D, Mavisu Evleri ve Villaları, 2007
Narlıdere sırtlarında 1996 yılında gerçekleştirdikleri Altınvadi Kooperatif Evleri ile 1998'de tamamladıkları Altınova Kooperatif Evleri'nin devamı niteliğinde olan Mavisu Evleri ve Villaları Projesi'nde de benzer tasarım yaklaşımını sürdüren ikili adına Metin Kılıç, İzmir'de pek fazla örneği görülmeyen "etkileşimli ortak alan" tasarımının, orta gelir grubuna yönelik üretilmiş toplu konut yapılarında nasıl yaratılabileceğine dair fikirlerini projeleri üzerinden aktardı. Diğer yandan, İzmir'de giderek artan üst gelir grubuna yönelik "lüks" konut talebine cevap vermek üzere tasarlanmış Mavişehir Villaları Projesi ile de "lüks"olgusunun günümüzde aldığı yeni görünümler hakkındaki gözlemlerini bizlerle paylaştı.M+D, Altınova Kooperatif Evleri, 1998
M+D, Altınova Kooperatif Evleri, 1998
